ବାଳକେ ମୋର ବୋଲକର-୫

ପାଖୁଡା-୫

 ବାଳକେ ମୋର ବୋଲକର

ଶନିବାର

୧୨/୨/୨୦୨୨

“କାହିଁକି ଆସିଛୁ ମନ କିସ ନେବା ପାଇଁରେ, 

ଆସିଛୁ ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଯିବୁ ଶୂନ୍ୟ ହୋଇରେ ।”

    ମଣିଷ ଆସିଲା ବେଳେ କିଛି ଧରି ଆସି ନ ଥିଲା କି ଗଲା ବେଳେ କିଛି ନେଇକି ଯିବ ନାହିଁ । ସେଇଥି ପାଇଁ ବିଶ୍ୱର ମହାନ ସମ୍ରାଟ ଆଲେକଜାଣ୍ଡାର କହିଥିଲେ ମୁଁ ମଲା ପରେ ମୋତେ ଯେତେ ବେଳେ କୋକେଇରେ ନେବ ମୋର ହାତ ଦିଇଟାକୁ ତଳକୁ ଓହଳେଇ ଦେବ । ଏହାକୁ ଦେଖି ଲୋକମାନେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇବେ ଯେ ରାଜ୍ୟ ଜୟ କରିବାକୁ ଶହ ଶହ ଯୁଦ୍ଧ ଲଢ଼ିଥିବା ଆଲେକଜାଣ୍ଡାର ଯେତେ ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ସଂଗ୍ରହ କରିଥିଲା ମଲାବେଳେ ସେଥିରୁ କିଛି ନେଇ କି ଗଲା ନାହିଁ । ମଣିଷ ବସ୍ତୁର ଅନିତ୍ୟତା ସମ୍ପର୍କରେ ସବୁ କଥା ଜାଣିବି ବସ୍ତୁ ସଂଗ୍ରହରେ ଦିନ ରାତି ସବୁ ଏକ କରି ଦେଉଛି । କେତେ ରକ୍ତାକ୍ତ ସଂଗ୍ରାମ କରୁଛି । ସେଥି ପାଇଁ କେତେ ଫନ୍ଦି ଫିକର କରୁଛି । କେତେ ଅନାଚାର ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର କରୁଛି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ତାର ଏ ପ୍ରିୟ ଶରୀର ବି ତା ସାଥିରେ ଯାଉ ନାହିଁ ସେ ଅର୍ଜ୍ଜନ କରିଥିବା ସମ୍ପତ୍ତି ତା ସାଥିରେ ଯିବ ବୋଲି ସେ ମହାଭାରତ କରୁଛି କାହିଁକି? ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଚାଲ ଗପଟିଏ ଶୁଣିବା । ଗପଟି ଏହିପରି.......

ନଶ୍ୱରତା

    ଗୋଟିଏ କୁଡ଼ିଆରେ ଜଣେ ବୈରାଗୀ ଗୁରୁ ରହୁଥିଲେ । ଆସବାବପତ୍ର ବୋଲି ତାଙ୍କର କିଛି ନ ଥିଲା । ଘରେ କବାଟ ଲାଗି ନ ଥିଲା । ସେ କହୁଥିଲେ ମୁଁ ନିଜେ ଗୋଟିଏ ଯାତ୍ରୀ ଏବଂ ଏ ଘରଟି ଏକ ସବାଇଖାନା । ତେଣୁ ଏତେ କଥା କାହିଁକି । ତେବେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିଲା କିଛି ଅତି ବିରଳ ପାଣ୍ଡୁଲିପି । ସେ ସବୁକୁ ସେ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ । ପାଣ୍ଡୁଲିପି ଗୁଡ଼ିକ ଘରର କୋଟିଏ ଥାକରେ ରହୁଥିଲା । ଅନେକ ସମୟରେ ସେ ତହିଁରୁ କିଛି ବାହାର କରି ପଢ଼ୁଥିଲେ ଏବଂ ଝଡ଼ାଝଡ଼ି କରି ରଖୁଥିଲେ । ତାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ପରସ୍ପର କଥା ହେଉଥିଲେ ଯେ ଗୁରୁଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପାର୍ଥିବ ଆକର୍ଷଣ ରହିଛି । ତାହା ହେଉଛି ଏ ପାଣଣ୍ଡୁଲିପି ।

    ଦିନକର ଘଟଣା । ଦୈବାତ୍ କୁଡ଼ିଆରେ ନିଆଁ ଲାଗିଗଲା । ସେଇ ସମୟରେ ସେଠାରେ କେହି ନ ଥିଲେ । ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଗୁରୁ ଫେରିଲା ବେଳକୁ ସବୁ କିଛି ସରିଯାଇଥିଲା । ଶିଷ୍ୟମାନେ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସି ପଡ଼ିଲେ । କିନ୍ତୁ ସତେ ଯେମିତି କିଛି ହୋଇ ନାହିଁ ସେମିତି ଆଚରଣ କରି ଗୁରୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ କୁଡ଼ିଆ ତିଆରି କରିବା ଲାଗି କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । 

    ଗୁରୁଙ୍କର ଜଣେ ପ୍ରିୟ ଶିଷ୍ୟ ଏବେ ପଚାରିଲା, ଆଜ୍ଞା ଆପଣଙ୍କ ପୁରୁଣା ପାଣ୍ଡୁଲିପି ସବୁ ଜଳିଗଲା । ଆପଣଙ୍କ ମନରେ କଷ୍ଟ ଆସୁନାହିଁ ।

    ଗୁରୁ କହିଲେ ଆଜି ଠାରୁ ଶହେ ବର୍ଷ ଆଗକୁ ଦେଖ । ମୁଁ ଅଛି କି? ଯଦି ଏମିତି ଦିନ ଆସିବ ଯେ ମୁଁ ନ ଥିବି, ପାଣ୍ଡୁଲିପି ଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଘାଣ୍ଟି ହେବି କାହିଁକି? ଯଦି ଏହା ବୁଝିବ ଯେ ସବୁ କିଛି ଆଜି ଅଛି, କାଲି ନାହିଁ ତେବେ ମନ ହାଲୁକା ରହିବ ।

    ଏଣୁ ଜଣେ ମଣିଷ ଯଦି ସାଂସାରିକ ବସ୍ତୁର ନଶ୍ୱରତା ସମ୍ପର୍କରେ ଦୃଢ଼ ଜ୍ଞାନ ହାସଲ କରିବ, ବସ୍ତୁ ପ୍ରତି ତାର ମୋହ ଶିଥିଳ ହୋଇ ଯିବ ତେବେ ସେ ଯେତିକି ଦିନ ବଂଚିବ ସୁଖରେ ବଞ୍ଚି ପାରିବ ।